Czego kryzys uczy nas o innowacyjności

Świadomość, że o innowacyjne pomysły i duże zmiany łatwiej, wbrew pozorom, w trudnych czasach, może pomóc liderom podtrzymać innowacyjność w organizacji nawet wtedy, gdy kryzysu nie ma.

Jak mówi przysłowie, potrzeba matką wynalazku. Gdy pandemia COVID‑19 rozlała się na świat w pierwszej połowie 2020 roku, konieczność poradzenia sobie z wirusem spowodowała, że firmy, ale i osoby prywatne, zaczęły gwałtownie poszukiwać innowacyjnych rozwiązań, a ich pomysłowość sięgnęła poziomu wcześniej nieznanego. Zespoły medyków na oddziale SOR w szpitalu University of Michigan zmodyfikowały wentylatory medyczne, montując drugą rurkę, by móc wentylować dwóch pacjentów jednocześnie. Chińscy naukowcy przeprowadzili sekwencjonowanie genomu nowego koronawirusa SARS‑CoV‑2 w rekordowym tempie trzech tygodni. W niecałe dwa miesiące kilka zespołów z Oksfordu, Londynu i Bostonu opracowało potencjalną szczepionkę i przystąpiło do jej testowania. Tymczasem brytyjska służba zdrowia, National Health Service, wybudowała szpital na 4000 łóżek w zaledwie cztery dni.

Dlaczego i w jaki sposób kryzys umożliwia zwiększoną innowacyjność? A co ważniejsze, jak organizacje mogłyby utrzymać to dynamiczne tempo nowatorskiego działania już po kryzysie? W toku naszej współpracy z organizacjami zarówno z sektora publicznego, jak i prywatnego wyłoniłyśmy pięć wzajemnie ze sobą powiązanych warunków cechujących okresy kryzysu i podnoszących innowacyjność:

·        Kryzys wywołuje w nas nagłe i realne poczucie, że należy działać szybko.

·        To zagrożenie wymagające szybkiej reakcji pozwala organizacjom rzucić wszystkie dotychczasowe priorytety i skoncentrować się na jednym wyzwaniu, odpowiednio relokując zasoby.