Paryż zobowiązał się do radykalnego zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych podczas igrzysk olimpijskich w 2024 roku w porównaniu z poprzednimi olimpiadami. Czego zespół odpowiedzialny za tę redukcję nauczył się w trakcie realizacji celu?
Wielu organizacjom deklarującym chęć obniżenia emisji osiągnięcie ambitnych celów może zająć frustrująco dużo czasu. Droga do dekarbonizacji przypomina nietypowy maraton – pełen niejasności co do przebiegu trasy – przez co często pojawiają się trudności z ustaleniem, od czego zacząć i jak zwiększyć swoją efektywność w tym zakresie. Uważamy, że ci „maratończycy” mogą wiele się nauczyć, obserwując „sprinterów” wcześniej biegających po tej samej trasie. Na szczególną uwagę w tym kontekście zasługują inicjatywy organizatorów igrzysk olimpijskich w Paryżu mające na celu dekarbonizację.
W 2017 roku w zaciętej rywalizacji z Los Angeles Paryż wygrał prawo do organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2024 roku. Jednym z głównych powodów, dla których Międzynarodowy Komitet Olimpijski ostatecznie wybrał to miasto, było zobowiązanie komitetu Paryż 2024 do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o połowę w porównaniu ze średnimi emisjami wygenerowanymi podczas przygotowań i organizacji letnich igrzysk w Londynie (2012) i Rio (2016).
Zespół ds. zrównoważonego rozwoju w Paryżu miał około siedmiu lat na osiągnięcie celu. Aby sprostać temu ambitnemu zobowiązaniu, musiał działać w zgodzie z ideą uczenia się podczas działania (learn‑as‑you‑go proces), co oznaczało wdrażanie działań dekarbonizacyjnych i jednoczesne uczenie się oraz dostosowywanie strategii na bieżąco, w miarę zdobywania nowych doświadczeń i pogłębiania wiedzy. Z obserwacji tego zespołu płyną cztery kluczowe lekcje dla innych organizacji rozpoczynających lub kontynuujących własną podróż dekarbonizacyjną.
