Większość firm zaczyna inwestować w budowanie odporności, dopiero gdy wybuchnie kryzys. Tymczasem zastosowanie koncepcji opcji rzeczywistych pozwala wzmocnić łańcuch dostaw i przygotować się na każdą sytuację, zanim pojawią się problemy.
Nigdy dotąd firmy nie potrzebowały tak odpornych łańcuchów dostaw. Niezależnie od tego, czy źródłem zakłóceń jest klęska żywiołowa, awaria infrastruktury, strajki pracownicze czy globalna pandemia, stabilność łańcuchów dostaw ma kluczowe znaczenie. Tymczasem tradycyjne podejście do budowania odporności okazuje się niewystarczające. Wiele firm działa w modelu boom‑and‑bust („kryzys i załamanie”) – inwestują w budowanie odporności dopiero po wystąpieniu zakłóceń, by potem na długo zaniedbać ten obszar; aż do kolejnego kryzysu.
Takie reaktywne podejście skupia się na minimalizowaniu ryzyka wystąpienia zakłóceń, prawdziwa odporność jednak polega na czymś więcej – na zdolności do szybkiego powrotu do normalnego funkcjonowania po kryzysie. Efektywniejsza strategia wymaga zmiany perspektywy: zamiast koncentrować się na ryzyku, należy skupić się na wynikach, czyli na wartości płynącej z utrzymania ciągłości operacji w trudnych warunkach, a nie na kosztach wynikających z przestojów. Celem powinno być stworzenie odpornego i elastycznego łańcucha dostaw, który będzie wspierać tworzenie wartości w każdej możliwej sytuacji, niezależnie od wyzwań, jakie się pojawią.
Przyjęcie takiego podejścia to wymagające zadanie. Firmy muszą nie tylko z wyprzedzeniem określić, jaką część zasobów przeznaczyć na budowanie odporności, lecz także zaplanować, jak wdrożyć te inwestycje w różnych obszarach organizacji. Te wyzwania od lat utrudniają skuteczne wzmacnianie odporności łańcuchów dostaw.
