Zarządzanie zespołami o zróżnicowanym zapleczu kulturowym jest wyzwaniem wymagającym mistrzostwa w balansowaniu między różnorodnymi oczekiwaniami, wartościami i stylami pracy.
Wielokulturowe zespoły, choć oferują bogactwo perspektyw, mogą stanowić źródło konfliktów, jeśli różnice kulturowe nie zostaną odpowiednio uwzględnione. W przypadku zespołu Wernera brak jasnych reguł komunikacji oraz niedopasowanie stylów zarządzania do oczekiwań członków zespołu pochodzących z różnych kręgów kulturowych doprowadziły do dezintegracji. Hiroshi Tanaka, reprezentujący kulturę japońską, cenił formalność i precyzyjne wytyczne, podczas gdy Ramesh Gupta, przywiązany do indywidualizmu i potrzebujący dialogu charakterystycznego dla mieszkańców Indii, oczekiwał swobody wyrażania swoich opinii. Z kolei Susan Miller, pochodząca z brytyjskiego kręgu kulturowego, preferowała elastyczność w podejściu do zadań. Lider, który potrafi dostosować swoje metody zarządzania do tak różnorodnych potrzeb, ma szansę na wykorzystanie różnic jako źródła siły napędowej zespołu.
