Ustanów takie reguły funkcjonowania platformy, które przyniosą wartość wszystkim interesariuszom i ułatwią zarządzanie ryzykiem.
Raptowny rozwój kilku potężnych ekosystemów cyfrowych przesłania brutalną prawdę na temat ich funkcjonowania: tylko niecałe 15% ekosystemów biznesowych przetrwa w dłuższej perspektywie czasowejIndeks górny 11. Po przeanalizowaniu aż 110 upadłych ekosystemów z wielu różnych branż odkryliśmy, że ponad 30% tych organizacji poniosło porażkę z powodu modelu administrowania – czyli jawnych i (lub) niejawnych struktur, reguł i praktyk, które kształtują i ukierunkowują zachowania i wzajemne relacje uczestników ekosystemuIndeks górny 22.
O BADANIU
Autorzy zbadali model administrowania w ponad 80 ekosystemach biznesowych z różnych branż i prześledzili ewolucję tych modeli w pewnym okresie
Następnie opracowali profil pozwalający opisać, zmierzyć i porównać intensywność administrowania ekosystemem i posłużyli się tym profilem w celu sformułowania czterech zaleceń dotyczących wykorzystania nadzoru nad ekosystemem jako źródła przewagi konkurencyjnej.
Ekosystemy biznesowe są podatne na różnego rodzaju zaburzenia w sferze administrowania. Jednym z powodów, dla których system operacyjny Black Berry przegrał rywalizację z systemem Apple’a i Androidem firmy Google, był fakt, że firma Research In Motion nie potrafiła odpowiednio wcześnie zapewnić twórcom oprogramowania szerokiego dostępu do swojego ekosystemu aplikacjiIndeks górny 33. Choć w przypadku branży gier komputerowych, która w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku przeżyła tak zwany szok Atari, było zupełnie inaczej, po części dlatego, że firma umożliwiła zbyt szeroki dostęp do swojego ekosystemu, powodując zalew gier podrzędnej jakości.
Do innych czynników wskazujących na błędy w sferze administrowania, które mogą doprowadzić ekosystem do upadku, należą: niewłaściwe zachowania uczestników platformy, konflikty pomiędzy partnerami ekosystemu i antagonistyczne reakcje ze strony konsumentów lub regulatorów[iv].
Wielu twórców ekosystemów ma trudności ze znalezieniem efektywnego modelu administrowania, ponieważ zarządzanie ekosystemem różni się w znaczący sposób od zarządzania zintegrowaną firmą lub liniowym łańcuchem dostaw. Ekosystemy bazują na dobrowolnej współpracy pomiędzy niezależnymi partnerami, a nie na jasno zdefiniowanych relacjach klient‑dostawca i umowach handlowych. Podmiot zarządzający ekosystemem nie może sprawować hierarchicznej kontroli, ale musi przekonać partnerów do przyłączenia się do ekosystemu i wzajemnej współpracy. Te wyzwania potęguje zmienna natura wielu ekosystemów, które szybko powstają i ewoluują, i stale wzbogacają się o nowe produkty, usługi i członków.
Liderzy zarządzający ekosystemem, którzy wiedzą, co składa się na model administrowania, i wyciągają wnioski z sukcesów i porażek platform, są w stanie podejmować bardziej przemyślane i jednoznaczne decyzje dotyczące tej sfery jego funkcjonowania. W ten sposób mogą zwiększyć szanse na to, że ich ekosystemy znajdą się w tym nielicznym gronie szczęśliwców, którzy przetrwają i zapewnią sobie długookresową prosperity.
Kluczowe składniki modelu nadzoru nad ekosystemem
Dobre administrowanie zwiększa zdolność ekosystemu do kreowania wartości, zarządzania ryzykiem i optymalizacji dystrybucji wartości pomiędzy jego partnerami. Aby sprawować nadzór w sposób sprzyjający realizacji tych celów i wypracować w ten sposób przewagę konkurencyjną, osoby zarządzające ekosystemami nie mogą traktować go jako elementu uzupełniającego. Zamiast tego muszą systematycznie zastanawiać się i aktywnie kształtować pięć poniższych elementów modelu administrowania ekosystemem.