Współczesne środowisko korporacyjne nieustannie stawia przed liderami i liderkami trudne wyzwania związane z utrzymaniem równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. W obliczu rosnących oczekiwań, tempa i stopnia złożoności pracy zdrowie psychiczne osób zarządzających nabiera kluczowego znaczenia dla dobrostanu całych zespołów. Dlatego dbałość o własny stan emocjonalny powinna stać się priorytetem nie tylko ze względów osobistych, ale także organizacyjnych.
Z perspektywy neuropsychologicznej chroniczny stres ma wiele negatywnych konsekwencji dla funkcjonowania mózgu: zakłóca procesy decyzyjne, ogranicza zdolności poznawcze oraz wpływa na naszą pamięć roboczą, co w efekcie utrudnia podejmowanie strategicznych decyzji. Przewlekły stres aktywuje oś HPA (podwzgórze–przysadka–nadnercza), skutkując nadprodukcją kortyzolu. Wysoki poziom tego hormonu może prowadzić do upośledzenia funkcji płatów czołowych, które są niezbędne do planowania, podejmowania decyzji i kontroli emocji. Równocześnie nadmierne pobudzenie układu współczulnego utrzymuje organizm w stanie ciągłej gotowości do działania oraz rozregulowuje wydzielanie hormonów i neuroprzekaźników, co skutkuje wysokim kosztem regeneracji fizycznej i psychicznej. Efekt ten jest szczególnie widoczny w sytuacji Ewy, gdy próbuje ona godzić ze sobą wiele zadań naraz – typowy przykład multitaskingu, który w praktyce prowadzi do częstego przełączania się między zadaniami, co ogranicza możliwość skupienia się na głębokiej, analitycznej pracy.
Kolejnym istotnym problemem jest zaburzenie rytmów biologicznych, w tym jakości snu. Zbyt duża ekspozycja na niebieskie światło emitowane przez ekrany laptopa czy smartfona bez używania odpowiednich filtrów hamuje naturalną produkcję melatoniny, co prowadzi do zaburzeń snu i uniemożliwia prawidłową regenerację organizmu. W konsekwencji chroniczne zmęczenie i brak wystarczającej ilości jakościowego snu dodatkowo potęgują stres, wpływając negatywnie nie tylko na funkcje poznawcze, ale też na ogólny stan zdrowia.
