Streszczenie:
Kryzys zaangażowania nie wynika z braku motywacji, lecz z błędnego myślenia o jego naturze. Michał Stohnij przekonuje, że zaangażowanie to nie stan emocjonalny, lecz kompetencja, której można się nauczyć – poprzez rozwój cech osobistych, wiedzy i nawyków budujących odpowiedzialność. Liderzy powinni tworzyć środowisko, w którym każdy głos ma znaczenie, a transparentność i spójność działań wzmacniają poczucie bezpieczeństwa. Tylko wtedy pracownicy mogą autentycznie współtworzyć cele organizacji. Zaangażowanie zaczyna się od sprawczości jednostki i staje się paliwem, które napędza realizację firmowej wizji.
Zaangażowanie to nie magia, lecz kompetencja. Można je trenować – tak jak empatię, odpowiedzialność czy współpracę – pod warunkiem, że liderzy stworzą ku temu właściwe warunki.
Materiał dostępny tylko dla subskrybentów
Dołącz do subskrybentów MIT Sloan Management Review Polska Premium!
Kup subskrypcję

