Firmy mogą wyjść z kryzysu silniejsze, jeśli skupią się na introspekcji, pogłębianiu relacji i uczeniu się.

W Stanach Zjednoczonych w ciągu dwóch krótkich miesięcy pandemia COVID‑19 spowodowała zamknięcie ponad 100 tysięcy małych firm. To samo grozi niewiarygodnej liczbie 7,5 miliona kolejnych. Mało tego, wielu specjalistów na całym świecie doświadcza perturbacji zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym. Mnóstwo rodzin boryka się na przykład z nagłym przejściem z pracy tradycyjnej na zdalną w połączeniu z dodatkowym problemem sprawowania opieki nad dziećmi i realizowaniem obowiązku nauki w domu.

Jako matka i socjolożka wprawdzie również osobiście doświadczam tych problemów, ale w zamian mam unikatową możliwość badania, jak inni ludzie radzą sobie z wyzwaniami, które pandemia stawia przed nimi,  w  życiu zawodowym i nie tylko. Ku mojemu zaskoczeniu, podczas rozmów z właścicielami kilku małych firm – w tym założycielami przedsiębiorstwa z branży mediów cyfrowych, niedawno uruchomionej firmy doradczo‑projektowej i luksusowego hotelu (nazywanych w tym artykule odpowiednio MediaCo, DesignCo i HotelCo) – kładli oni nacisk jednak nie obecne na trudności, ale na to, czy kryzys może te firmy wzmocnić.

Menedżerowie muszą przemyśleć strategię dotyczącą tego, jak znaleźć równowagę między tym, czym praca była kiedyś, a tym, czym jest teraz.

Pandemia zmusiła firmy do szybkiego dostosowania się do nowej rzeczywistości, włączywszy w to przejście na pracę zdalną oraz ustalenie nowych krótko- i długofalowych priorytetów biznesowych. Przy okazji zwiększyła znaczenie menedżerów, jeśli chodzi o pomaganie pracownikom w godzeniu pracy zawodowej z życiem rodzinnym w sposób efektywny i zdrowy.

W biurze spontanicznie nawiązujemy relacje społeczne, wypracowujemy rutynowe działania oraz takie sposoby wykonywania zadań, które nie tylko sprawdzają się w naszym przypadku, ale także pomagają nam współpracować z innymi.

Jedna z istotnych decyzji, przed jakimi stają obecnie menedżerowie, wraz z tym, jak praca zdalna staje się standardową praktyką, dotyczy tego, jak wykorzystać technologię do rekonstrukcji dynamiki życia biurowego. Czy powinni starać się zrekonstruować – na ile to możliwe – owo życie w takiej postaci, jaką miało w fizycznych biurach, czy też nagłe przejście na system pracy zdalnej zmusza ich do spróbowania czegoś zupełnie innego?