Porównania z innymi to ważny element kształtowania naszej samooceny. Dokonujemy tego każdego dnia w różnych sytuacjach, również w kontekście zawodowym. Psychologia społeczna wyjaśnia to zjawisko jako mechanizm służący podtrzymywaniu pozytywnej oceny samego siebie.

Model utrzymywania samooceny (MUS) autorstwa Abrahama Tessera opisuje mechanizm, w którym nasza samoocena rośnie, gdy wypadamy lepiej od osoby, z którą się porównujemy, szczególnie jeśli  uzyskuje ona niższe wyniki. Odwrotna sytuacja, gdy ktoś inny osiąga lepsze rezultaty od naszych, może prowadzić do obniżenia naszej samooceny – tym większego, im większy jest sukces obiektu porównania. W środowisku zawodowym przekłada się to na tendencję do porównywania się z kolegami i koleżankami osiągającymi słabsze wyniki, co pozwala nam poczuć się bardziej kompetentnymi.